Ekoloji, tüm canlıların yaşamını, dengesini içerir. Yaşamın her alanına bir yanıtı bulunur. Yani yaşamdır bir anlamda da.

Ekoloji ile tarımın iç içe geçmişliği hakkında daha önce yazmıştım. Ekoloji ile sağlık da iç içe geçmiş durumda.

Sağlık politikalarında önceden “hastalığa önlemler” öne çıkarken bugün, hasta olduktan sonra tedavi öne çıktı. Yani sağlıkta “müşteri” oldu hastalanan insanlar.

Ekoloji ile sağlığı iç içe geçişine değinelim. Sağlık kurumları yanında sağlık emekçilerinin sendika, oda gibi örgütleri de var. Bunlar kendi üyelerinin çıkarlarını savunurken kamu hizmeti olarak halkın sağlığı için de çaba harcıyorlar. Bu kurum ve kuruluşlar, ekoloji mücadelesi verenlerle dayanışma içinde olmak zorundalar.

Ekoloji mücadelesi verenlerin yaşam alanlarının yok olmaması; maden, enerji alanında yapılan yatırımlar nedeniyle suların, toprağın, havanın kirlenmesini önleme uğraşları önemli yer tutuyorsa sağlıkla iç içeliği daha iyi anlaşılır.

Nükleer santrallerin radyasyonlarıyla kanser oranının arttığı biliniyor. Çernobil faciasının etkilerini yaşıyoruz. Kömürlü termik santrallerin filtre takmadıkları için yaşanan tartışmalar biliniyor. Elbistanlıların isyan seslerini duymayan var mı? Aydın Çine’deki madenlerde çalışan işçiler, tedavisi olmayan silikozis hastalığı ile mücadele ediyor. Fatsa’da sinayür toprakları, suyu kirletti. Sebzeler erken çürümeye başladı. İnsanların hastalanmaları da yakında başlayabilir. Taş ocakları nedeniyle tozlardan etkilenenler oldukça çok. Bu örnekler çoğaltılabilir.

Ekoloji mücadelesi verenler, aynı zamanda tüm canlıların sağlığı için de mücadele vermiş oluyorlar. Yani insanları hasta edecek şartların oluşmasını engellemeye çalışıyorlar. Bu mücadele aynı zamanda kamu hizmeti olmuyor mu? Yıllar önce uygulanan “hastalık yapan şartları ortadan kaldırmaya yönelik” sağlık politikasını ekoloji mücadelesi verenler uyguluyor. Bugün devlet politikası bunu terk etti.

 Sonuç olarak ekoloji mücadelesi, “çevre” mücadelesi değil, bir yaşam mücadelesidir. Tarımı, sağlığı, doğal dengeyi koruma mücadelesi aslında.

Sağlık emekçileri, sağlık hizmetlerini nasıl ki, din, dil, ırk, mezhep¸ sınıf farkı gözetmeden uyguluyorsa; ekoloji mücadelesi de aynı özelliğe sahip.

Bu gerçek göz önünde tutularak ekoloji mücadelesi verenlerle üretici köylüler nasıl birlikte olmak zorundaysa; sağlıkçılar da birlikte olmak zorundalar. Ancak o zaman “halk sağlığı” mücadelesi başarılı olur.