Doğa Derneği, ‘Türkiye’de tehlike altındaki sulak alanlar’ başlıklı çalışmasında şu ana kadar 20 sulak alanla ilgili yaşanan sorunları ortaya koydu. Çalışmada Türkiye’nin en büyük gölü Van Gölü’nden Eğirdir Gölü’ne, Burdur Gölü’nden Tuz Gölü’ne birçok sulak alanın, kuraklık ve kirlilik tehdidi gibi nedenlerle yok olma tehlikesi yaşadığı kaydedildi. Dünya Yaban Hayatını Koruma Vakfı WWF’de Ramsar Sözleşmesi ile korunan sulak alanların aşırı su çekilmesi başta olmak üzere yanlış politikalar nedeni ile tehdit altında olduğunu belirtti.

Dünya Yaban Hayatını Koruma Vakfı WWF ve Doğa Derneği, Türkiye’de yok olmaya terkedilen sulak alanlar ile ilgili alarma mahiyetinde yaptıkları çalışmaları raporlaştırdılar. WWF’nin hazırladığı Türkiye’deki Ramsar alanları Değerlendirme raporunda Ramsar Sözleşmesi ile koruma altına alınan sulak alanların sözleşmeye rağmen korunmadığını ortaya koyuyor. Raporda soruna yönelik şu değerlendirmelerde bulunuluyor. “Türkiye’de, son 40 yılda 1 milyon 300 bin hektar sulak alan kuruma ve kirlenme gibi nedenlerle ekolojik ve ekonomik işlevini yitirmiştir. Bugüne kadar izlenen yanlış yönetim ve kullanım uygulamalarına, küresel iklim değişikliğinin etkileri de eklenince ülkemizde bulunan yaklaşık 1,2 milyon hektar sulak alanın geleceğinin güvende olduğu söylemek oldukça zordur. Sultansazlığı’nda bilinçsiz ve aşırı tarımsal su çekimi nedeniyle bugün gelinen noktada sazlıkları besleyen neredeyse su kaynağı kalmamış; bölgenin iklimi sertlemiştir ve sulak alana bağlı ekonomik faaliyetler gün geçtikçe azalmaktadır. Yumurtalık Lagünü ’ne barajlardan dolayı su girişi azalmakta;  Gediz Deltası sanayi kaynaklı atık sularla her geçen gün daha da kirlenmektedir. Uluabat Gölü tarımsal, endüstriyel ve evsel kullanım kıskacı altındayken diğer tarafta Kızören Obruğu’nda su seviyesi yaklaşık 20 m düşmüştür. Türkiye’nin en büyük lagünü olan ve en büyük kumulları barındıran Akyatan Lagünü ‘ne drenaj kanallarıyla tarım ilacı, gübre ve alüvyon taşınmış durumdadır.”

Doğa derneği ise her birisi ‘Türkiye’de tehlike altındaki sulak alanlar’ başlıklı çalışması kapsamında şu ana kadar 20 sulak alanla ilgili yaşanan sorunları ortaya koydu. Doğa Derneği’nin Türkiye’deki tüm sulak alanları kapsayacak ve henüz devam eden çalışması kapsamında Marmara, Seyfe, Tuz, Kulu, Burdur, Eğirdir, Manyas, Azap, Uyuz, Van, Uluabat, Mogan, Beyşehir, Bafa ve Yarışlı gölleri ile Yüksekova, Hürmetçi ve Belevi sazlıkları, Bargilya Tuzlası ve Kastabala Sulak Alanı’na ilişkin sorunlara dikkat çekildi.

Yanlış Su Ve Tarım Politikaları

Doğa Derneği’nin Türkiye’de tehlike altındaki sulak alanlara işaret ettiği araştırma çalışmalarına ilişkin bilgi veren Sulak Alanlar Koordinatörü Burçin Yaraşlı, ülkemizde kuraklığın etkilerinin arttığını, Anadolu’nun sulak alanlarının yarım asırdır yanlış su ve tarım politikalarıyla yok edildiğini söyledi. Ulusal Su Planı verilerine göre su kaynaklarının yüzde 74’ünün tarımsal sulamada, yüzde 13’ünün içme-kullanmada, yüzde 13’ünün de sanayide kullanıldığını belirten Yaraşlı, suyun döngüsünü korumak için ilk değişimin tarım politikalarıyla başlaması gerektiğini söyledi.

Tehlikede Olmayan Sulak Alan Neredeyse Yok

Sulak alanların; fırtına, sel ve kıyı şeridi erozyonunun etkilerini azaltması, yer altı su depolarını doldurması ve suyu doğal olarak filtre etmesi özellikleriyle kritik öneme sahip olduğunu belirten Yaraşlı, “Anadolu’daki tüm sulak alan ekosistemlerinin var olma hakkı, anayasal güvence altına alınmalı. Verilere göre Türkiye’de 14’ü Ramsar, 59’u Ulusal Öneme Haiz ve 32’si Mahalli Öneme Haiz olmak üzere toplam 105 sulak alan bulunuyor. Türkiye’de tehlike altında olmayan sulak alan neredeyse yok. Türkiye’deki sulak alanların yok oluşuna dair bir yayın hazırlıyoruz. Son 60 yılda kaybedilen sulak alanların yüzölçümü 2 milyon hektara, yani yaklaşık 1,5 Marmara Denizi büyüklüğüne ulaştı” dedi.

WWF ise raporun sonuç bölümünde Ramsar ile korunan sulak alanlar için mutlaka etkin bir koruma politikasının sürdürülmesi gerektiğini belirterek şu tespit ve önerilerde bulunuyor. “Türkiye’deki 135 uluslar arası öneme sahip sulak alandan 12 tanesi Ramsar Sözlemesi’nce koruma altına alınıp, “Ramsar Alanı” olarak belirlenmiştir. Ancak Sözleme gereğince korunması taahhüt edilen toplam 179.482 hektarlık bu alanların hepsi bugün başta yanlış su kullanımı nedeniyle su seviyesinin düşmesi ve kirlilik olmak üzere birçok sorun ve tehditle karşı karşıyadır. Koruma-kullanma dengesi gözetmeksizin yapılan insan müdahaleleri bu alanların varlığını tehdit etmekte ve sundukları ekosistem hizmetleri gün geçtikçe azalmaktadır.   Mevcut alanların tahribinin önlenmesi, restorasyon ve rehabilitasyon programlarının oluşturulması ve finansal kaynakların ayrılması sulak alanların korunmasında hayati önem taşımaktadır. Koruma-kullanım dengesini korumak için sulak alandan faydalanan tüm paydaşların yaşadığı ve ekonomik faaliyetlerini sürdürdüğü alanı benimsemeleri, suya alan bakış açılarını değiştirmeleri ve sürdürülebilirliğin gelecekte yapılacak ekonomik, sosyal ve ekolojik çıktılarını kapsayan bir kavram olduğunun bilincinde hareket etmeleri gerekmektedir.   Su kaynaklarının akılcı kullanımı perspektifinden sulak alanlar konusunda atılması gereken somut adımlardan birincil öncelik taşıyanları başta tarımsal kullanımda suyun sürdürülebilir olmayan yöntemlerle kullanımı olmak üzere; sulak alanların evsel ve endüstriyel atıklarla kirletilmesinin, sulak alanlarda yaşayan balık türlerinin biyolojisi incelenmeden yabancı balık türlerinin avlanmasının ve üreme döneminde yapılan aşırı avlanmanın önüne geçilmesidir. Su kaynaklarının büyük bir yüzdeyle tarımsal kullanım amacıyla aşırı şekilde kullanıldığı göz önünde bulundurulduğunda; sulak alandaki ekonomik faaliyetler koruma-kullanım dengesini göz önünde bulundurmalı, tarımsal nüfusu kapsayacak şekilde başlatılmalı, özendirilmeli ve ivmelendirilmelidir. 

Tehlikedeki 20 Sulak Alan

Derneğin çalışmasında, tehlike altındaki 20 sulak alan ise şöyle sıralandı;

YARIŞLI GÖLÜ

Angıt, flamingo, suna, fiyu, kaşıkgaga ve çamurcun gibi çok sayıda su kuşu bulunuyor. Etrafındaki çok sayıda aktif mermer ocağı ve su yönetimindeki yanlış uygulamalar buradaki yaban hayatını tehdit ediyor.

BAFA GÖLÜ

Su kuşları üreme alanı. Çevresindeki sazlık ve bataklıklarda nesli kritik tehlikedeki saz kedisi, su samuru, yaban domuzu, yaban tavşanı, oklu kirpi, çakal, tilki, porsuk, kaya sansarı ve gelincikler yaşıyor. Büyük Menderes nehir kanalının akış rejiminin değiştirilmesi, kuraklık, tarım atıklarının sebep olduğu kirlilik ve yasadışı avcılık göldeki yaşama zarar veriyor. Gölü besleyen su kaynaklarının bulunduğu Latmos Dağı’nda hızla artan madencilik göl ve çevresini olumsuz etkiliyor.

HÜRMETÇİ SAZLIĞI

Yılkı atlarıyla ünlü koruma altındaki alan kızkuşu, angıt, büyük akbalıkçıl, çamurcun burada görülen su kuşlarından bazıları. Manda yetiştiriciliği sazlık çevresindeki köyler için önem taşıyordu. Ancak yapılaşma tehdidiyle karşı karşıya. Kayseri Organize Sanayi Bölgesi, sulak alanı işgal ediyor. Buradaki habitat çeşitliliği ve yaşamı yok ediyor.

BEYŞEHİR GÖLÜ

Göle sonradan aşılanan türlerden sudak, göldeki yerli türleri yok ediyor. Bu türler göle ulaşan akarsulara, pınarlara kaçıyor ve buralarda yaşamını devam ettirmeye çalışıyor. Su seviyesi, gölü besleyen yüzey ve yer altı sularının kullanımı nedeniyle önemli derecede düşüş gösteriyor. Yerleşim yerlerinden boşaltılan atıklar ve tarım alanlarından gelen sızıntılar nedeniyle kirleniyor.

MOGAN GÖLÜ

Kuşlar için önemli bir üreme, konaklama ve kışlama alanı. Nesli tehlikedeki dikkuyruk ördeği, nesli tehlike altına girmeye yakın pasbaş patka, yeşilbaş, tarakdiş, gökdoğan, alasığırcık alanda gözlenen türlerden. En büyük sorunların başında yapılaşma ve yaşam alanı kayıpları geliyor. Yasa dışı balıkçılık, rekreasyonel faaliyetler, saz sökümü ve su rejimine müdahaleler buradaki yaban hayatını olumsuz etkiliyor.

BARGİLYA TUZLASI

Metruk Tuzlası adıyla da bilinen sulak alan, nesli tehlikeye girmeye yakın tepeli pelikan, küçük karabatak, büyük akbalıkçıl, flamingo, poyrazkuşu gibi kuş türlerine ev sahipliği yapıyor. Alan su rejimine müdahale, turizm baskısı ve yapılaşma tehdidiyle karşı karşıya. Alanın bütünlüğü ortasından geçen bir yol ile bozulmuştur.

ULUABAT GÖLÜ

Nesli küresel ölçekte tehlikedeki elmabaş patka, nesli tehlikeye girmeye yakın tepeli pelikan, su tavuğu, pasbaş patka, büyük akbalıkçıl ve küçük karabatak alanda gözlenen türlerden. Ak pelikanların Avrupa’ya göç yolculuğunda önemli bir beslenme ve dinlenme noktası. Çevresinde yapılaşma ve sanayileşme, yer altı sularının çekilmesi ve kirlilik sulak alan habitatını ve biyoçeşitliliği olumsuz etkiliyor.

VAN GÖLÜ

Dikkuyruk ve uludoğan alanda üreyen nesli dünya ölçeğinde tehlikedeki kuş türleri. Van Gölü martısı, küçük kerkenez, turna, balaban gibi kuş türleri gözlenen öncelikli türlerden. Nesli tehlike altına girmeye yakın inci kefali için önemli bir yaşam alanı. Tehditlerin başında arıtma tesislerinin yetersizliğinden kaynaklanan kirlilik geliyor. Evsel ve sanayi atıkları, taş ocakları, kuraklık, yol yapımı, kıyı ve sazlık alanlarda yapılaşma, göl havzasındaki HES’ler ekosistemi ve biyoçeşitliliği olumsuz etkiliyor.

BELEVİ SAZLIĞI-GÖLÜ

 Önemli bir tatlı su ekosistemi ve büyük bir kısmını kaplayan sazlıklar göldeki türler için beslenme ve üreme imkânı sunuyor. Nesli tehlikeye girmeye yakın tepeli pelikan ve pasbaş patka, küçük karabatak, karabatak gibi kuşlar ve kaya sansarı alanda gözleniyor. Kirlilik, çöp ve moloz dökümleri, mermercilik faaliyetleri ve avcılık göldeki yaban hayatını tehdit ediyor.

Kızböcekleri için önemli bir alan ve balıkçıl türleri, küçük balaban, turaç, yaz atmacası, kara çaylak gibi kuşlar görülüyor. Yalıçapkını, alaca yalıçapkını ve İzmir yalıçapkını olarak Türkiye’deki üç yalıçapkını türünün bir arada gözlenebildiği nadir bölgelerden biri. Yasadışı avcılık, yanlış balıkçılık yöntemleri, ağaç kesimleri ve kirlilik sulak alanı tehdit ediyor.

UYUZ GÖLÜ

Bir zamanlar çevresindeki ıslak çayır ve bataklıklar mandaların (kömüşini) yayılma alanı idi. Angıt, sakarmeke, bahri, saz delicesi, kızıl şahin, kara çaylak, toy, turna, dikkuyruk gibi kuş türleri var. Çevresinde kurt, çakal, porsuk gibi memeli yaban hayvanları yaşıyor. Yanlış su politikaları gölü tehdit ediyor. Sazlıkların yakılması, balıklandırma, kirlilik, avcılık ve yoğun balıkçılık faaliyetleri gölü olumsuz etkiliyor.

YÜKSEKOVA SAZLIKLARI

Kuşlar, endemik bitki türleri, balık ve kelebekler için önem taşıyor. Turnadan elmabaş patkaya, ince gagalı martıdan kır baykuşuna kadar pek çok kuş türü kayıt altına alındı. Tarım için alan drene ediliyor ve kaçak kanallar da açılıyor. Yüksekova Sazlıkları’nın yaşamaya devam etmesi için buradaki su rejimine yapılan müdahalelerin engellenmesi gerekiyor.

AZAP GÖLÜ

 Sayıları azalan saz kedileri, su samuru, çakal, tilki, porsuk, karakulak ve oklu kirpinin yaşam alanı. Tarım faaliyetleri için su rejimine müdahale edilmesi, zehirli kimyasal kullanımı, avcılık, göl çevresindeki trafik hattının yaban hayvanlarını öldürmesi ve gölü besleyen Latmos Dağı’nda yapılan madencilik faaliyetleri alan üzerindeki ana tehditler.

MANYAS GÖLÜ

Nesli tehlikedeki dikkuyruk, çamur çulluğu ve sütlabi kışlayan, tepeli pelikan, karabatak ve bahri gibi kuşlar burada üreyen türler arasında. 1968’de Tansu Gürpınar’ın geliştirdiği fikir sayesinde, dünyada ilk defa pelikanlar, ağaç üzerinde hazırlanan platformlarda üredi. Böylece Manyas, bir kuş cenneti olarak sesini dünyaya duyurdu. Manyas Gölü’nü, kirlilik ve su rejimine yapılan müdahaleler tehdit ediyor.

EĞİRDİR GÖLÜ

Nesli tehlikedeki elmabaş patka, küçük batağan, macar ördeği, tepeli patka gölde kışı geçiren su kuşu türleri arasında. 1950’lerden bu yana Eğirdir Gölü’ne bırakılan yabancı balık türleri, gölün doğal otçul endemik balık türlerini yok etti. Kontrolsüz sulama suyu alımı, su kaynaklarındaki düşüş, kirlilik ve yapılaşma ana tehditler. Gölün yaşamı için ivedilikle yanlış tarım ve su politikaları değişmeli.

BURDUR GÖLÜ

Nesli tehlikedeki dikkuyruk kuşunun dünya nüfusunun yüzde 70’inin kışladığı bir alandı. Endemik Burdur dişli sazancığı gibi pek çok iç su balığına ev sahipliği yapan göl her yıl küçülüyor. Gölü besleyen akarsular üzerine yapılan barajlar, yer altı su kaynaklarının çekilmesine sebep olan kuyular, yaygın sulu tarım ve yoğun su kullanımına neden olan hayvancılık yöntemi gölü kurutuyor. Gölü geri getirmek için az su tüketen tarımsal üretimlere geçmek ve göllere akan dereleri özgür bırakmak gerekiyor.

KULU GÖLÜ

Bir zamanlar nesli tehlikedeki dikkuyrukların en önemli üreme alanlarından biriydi. Tuz Gölü’nde üreyen flamingoların yavruları için önemli bir beslenme alanı olan göl aynı zamanda ince gagalı martı ve karabaş martıların üreme alanı. Göl, su kuşlarının göç döneminde dinlenme noktası. Konya Kapalı Havzası’nın yer altı ve yer üstü kaynaklarının tarımsal sulamada aşırı derecede kullanımı gölü büyük ölçüde kuruttu. Eski haline dönebilmesi için yanlış tarım ve su politikalarından vazgeçilmeli.

TUZ GÖLÜ

Flamingoların İç Anadolu’da ürediği, 2 milyon yaşındaki göl, gerekli önlemler alınmazsa tümüyle yok olma tehlikesiyle karşı karşıya. Sanılanın aksine iklim değişikliği sonucunda değil yanlış su politikaları nedeniyle kuruyor. DSİ’nin baraj ve kanal inşaatları, 300 bine yakın yasadışı kuyu ve aşırı su tüketen tarımsal uygulamalarla göl kurutuluyor. Konya Havzası’nda sulu tarım uygulamaları devam ettikçe tüm havzanın biyolojik çeşitliliği geri dönüşü olmayacak şekilde yok olacak ve çevresindeki yanlış su ve tarım politikaları değişmeli.

SEYFE GÖLÜ

Bir zamanlar flamingo, ak pelikan, kılıç gaga gibi kuş türleri için vazgeçilmez bir yaşam alanıydı. Anadolu’daki pek çok sulak alan gibi sulama projeleri için kurutuldu. Ulusal ve uluslararası mevzuata göre suç işlendi. Göl şimdi yalnızca kış aylarında yağmur suyu tutuyor. Hem yer üstü hem yer altı su kaynakları kesildiği için göl ekosistemi artık yaşamıyor. Gölün geri gelmesi için başta TİGEM’in kullandıkları olmak üzere yer altı suyunu tüketen kuyular kapatılmalı. Drenaj kanalından göle su verilmeli.

MARMARA GÖLÜ

2019’dan bu yana göl can çekişiyor ve korunması gerekiyor. Gölün su kaynakları kesiliyor ve kuruyan göl tabanı da tarım alanına çevriliyor. Tarımda kullanılan gübre ve pestisitler toprağa karışıyor. Gölün biyolojik çeşitliliği yok ediliyor. Gölün hızla yeniden oluşabilmesi için ana besleme kaynaklarından göle su verilmesi gerekiyor. İlgili kamu kurumları hazırdaki suyu kullanmak yerine uzun vadeli projelere yöneliyor. Göl ivedilikle hakkı olan suyu almalı. Tepeli pelikanlar, elmabaş patkalar, endemik balıklar ve balıkçı aileler burada yaşamaya devam etmeli.( Mehmet Çınar-DHA)