Zaman 2 bini 19 geçiyor…
Umut, neden gecikir?

Yeni bir yıla daha giriyoruz işte.
Tıpkı daha öncekiler gibi, bu yeni yıl da bin bir umutlara gebe gönüllerimizde.
Ancak, ortam öyle pek iç açıcı gibi değil!
Umarım, gelen gideni aratır türünden bir yıl daha yaşamayız bu yeni yılla birlikte…
Gerek günlük yaşamda, gerekse çevreye karamsar bir tablo egemen gibi.
Devlet de, ekonomi de batağa saplanmış…
Memleket, emperyalizm tarafından daha beter kuşatma altında şimdi…
Siyaset ve ülke gündemi, yerel seçimlere de endeksli bugünlerde…

Yeni yıl takvimini yine umutla asacağız duvarımıza.
“Yeni yıl, umutlarımızın yılı da olsun” diye…
Sanki gelen yeni yılın bizim beklediklerimizden, umutlarımızın ne olduğundan haberi varmışçasına…
Üstelik takvime göre; zaman 2 bini 19 geçiyor…
2018 yılını bitiriyoruz.
Umut ne kadar da rötar yapmış meğer…

Ama…
Hem toplumsal, hem de sosyal yaşamdaki olumsuzluklara karşın, yine de karamsarlığa kapılmamak, umutlu olmak gerek.
Çünkü umut; yüreklerin en somut, en büyük ve de en ölümsüz eylemidir!
İnsanoğlunun en güzel, en barışçıl eylemi!

Ama hayatımızda, yılların değişimi ile birlikte bir şeyler hemen değişmiyor.
Çünkü yıllar, kronolojik bir sıralamayla ve bize rağmen değişiyor.
Hayatımızda bir şeylerin değişmesi ise, bizim kendimize bağlı, tamamen o eylemi, cesareti ya da iradeyi göstermemize endeksli.

Takvimlerimiz şimdi 2 bini 19 geçiyor.
Vakit bir hayli ilerlemiş yani…
Ama hala karanlığın ortasındayız!
Elde var; bir tek umut!

Umut; bir eylemdir oysa. İnsanoğlunun en güzel, en barışçıl ve en ölümsüz eylemi.
Ama çoğumuzun sandığı gibi, başkalarından beklenilen şeylerin olması ve gerçekleşmesi değildir umut. Ya da hayatta bizim için olmasını istediklerimizin başkaları tarafından bizim için yapılmasını beklemek değildir. Beklentilerimizin gerçek olabilmesi, bizim bu yönde göstereceğimiz irade, atacağımız adımlardır daha çok…

Bir kararlılıktır umut.
Bir iradedir.
Bir hedefe yönelik donanımımızı geliştirmektir.
Bu donanımı kullanma gücünü arttırmaktır.
Yapmaktır ve yapacağına inanmaktır umut…

“Umut; insana özgüdür ve dünyayı değiştirir
Bir yazar, yazısını yazar ve dünyayı değiştirir.
Bir öğretmen, okuma yazma öğretir, dünyayı değiştirir.
Bir öğrenci, kendini yetiştirir, dünyayı değiştirir.
Bir anne, çocuğunu dünyaya getirir, sever, büyütür ve dünyayı değiştirir.
Bir insan, bir başka insanı sever ve dünyayı değiştirir.” (Erdal Atabek)

Öyleyse… Godot’u bekler gibi beklemeyin.
Bu yeni yılla birlikte siz de bir şeyleri değiştirmeye hazırlayın kendinizi.
Ya evinizin badanasını…
Ya balkonunuzdaki çiçekleri…
Ya her zaman hayatı izlediğiniz pencerenizi değiştirip, hayata yeni bir pencereden bakmayı deneyin…
Ya da pencerenizin önündeki manzarayı…
Ya ülkenizin manzarasını değiştirin…
Ya da yaşadığınız yerin…

Değiştirin!
Değişmesini istediklerinizin kendiliğinden değişmesini veya başkaları tarafından sizin için değiştirilmesini beklemeyin!
Siz değiştirin.