Trakya’nın verimli ovalarında toprak bir yoldayız. Öğle vakitleri. Tepemizde kocaman bir güneş gülümsüyor. Masmavi gökyüzünde tek tük beyaz bulutlar dolanıyor. Aracımız sanki yeşil bir denizin içindeymişçesine hafif hafif sarsılarak yol alıyor. Yolun sağı solu göz alabildiğine buğday tarlası. Tarlaları birbirinden ayıran kelilerde sapsarı kantaronlar, pelinler içiçe. Kantaronlar insan boyunu geçmiş.